‍Elk moment heeft zijn tempo

Zelf ben ik het vliegen en rennen wel een beetje afgeleerd. Er moet wel een heel belangrijke reden zijn wil ik mij daarvoor laten verleiden. En toch kwam ik tot een nog diepere rust als ik bij mijn schoonmoeder was. Ze puzzelde. Honderden puzzelstukjes werden op een stuk board, dat was afgezet met ijsstokjes, in elkaar gepuzzeld tot de puzzel af was, om er dan even van te genieten. En dan begon ze weer aan de volgende puzzel. Soms probeerde ik een stukje mee te puzzelen, maar daar heb ik toch nog te weinig geduld voor.

Stoppen en herinneren

Aan autorijden heb ik geen hekel. Mijn schoonmoeder vond het leuk om met de auto in de omgeving te toeren. Naar plekken waar zij met mijn schoonvader in andere tijden fietsten. We reden in een traag tempo. Door al dat vertragen stopte ik om achteropkomend verkeer te laten passeren. We stopten ook vaak omdat een plek een herinnering opriep en daar vertelde ze met veel plezier over. Ook over de tijd dat mijn schoonvader nog leefde. We beleefden de verhalen met haar mee en luisterden belangstellend.

Geen haast

Wat elke keer opviel is de tijd die voor elkaar namen. We hadden geen haast en lieten ons zeker niet opjagen door het verkeer. Vaak dronken we iets bij een café, restaurant of uitspanning. Iets fris of koffie. Voor mijn schoonmoeder altijd koffie, ook onder het eten. We praatten over van alles en nog wat. Maar vooral niet gehaast. Want ik had dan allang het tempo van mijn schoonmoeder overgenomen. Ik vond dat heerlijk.

Glimlachen om herinneringen

Natuurlijk werden er ook grappen gemaakt. Mijn schoonmoeder komt uit Friesland en daar was ze trots op. Ik mocht haar daar ook mee plagen, wanneer ik weer een Friese vlag zag hangen in de Achterhoek. Waarom iemand uit Zuid-Holland geen vlag uithangt en waarom Friezen dat overal doen als een soort bezetting van een stukje Nederland. Maar ik besefte natuurlijk dat de herinneringen aan Friesland haar deden glimlachen. We sloten steevast af in een restaurantje waar we genoten van de heerlijkheden uit de streek of van de Chinees. Als we haar weer thuis afzetten, was ze voldaan maar ook een beetje moe. Het was bij elkaar toch best wel een drukke dag, veel gezien en genoten van de omgeving en het samenzijn. En altijd dankbaar voor de mooie dag die we samen hadden.

Mijn Schoonmoeder, Mem, overleed op 6 oktober 2022. Mem, bedankt voor de mooie herinneringen en de lessen in vertragen.

(Deze blog publiceerde ik in 2018 en ik heb de blog na het overlijden van mijn schoonmoeder in de verleden tijd gezet)

Mijn inzicht

Op de terugreis rij ik langzamer dan op de heenweg. Ik probeer te vertragen en dat tempo zo lang mogelijk vast te houden. We rijden weer naar het drukke Westen. Of zit die drukte in mijn hoofd.

Wutah zegt 

Drukte zit in je hoofd. In mijn praktijk zie ik vaak cliënten die veel in het denken zitten en veel minder in het voelen. En als je teveel in je denken zit, heb je weinig verbinding met je hart. En als die verbinding er onvoldoende is mis je de signalen die je krijgt om op tijd de rust te nemen en te vertragen en te verstillen. Als je een goede verbinding met je hart maakt, beleef je alles wat beter en dieper. Het geeft je ook ruimte om de antwoorden te krijgen die je kunt horen op de vragen die je hebt. Wie vertraagt, verstilt of bijvoorbeeld mediteert, voelt beter en komt dichter bij zijn/haar Bron. Wil je daar meer van weten lees dat de pagina over spiritueel coaching.

Heb jij het gevoel dat je geen altijd gehaast bent en ook wel een wilt vertragen?  Ik kan je helpen om blokkades op te lossen en balans terug te vinden en te behouden. Meld je dan aan door je gegevens achter te laten op het contactformulier en ik neem binnen 24 uur contact met je op, om jou passend te ondersteunen.

Ik ben Walter Keyner, Coach en Hypnose- en regressietherapeut bij Wutah in Gouda

‍