Mijn eerste burn-out kreeg ik op mijn 24ste op Hemelvaartsdag. Rond Hemelvaartsdag denk ik daar nog wel eens aan terug. Hoewel je niet kunt zeggen dat Hemelvaartsdag het startpunt was, het was het moment dat ik het mij realiseerde. Ik werkte als organisatiemedewerker bij een bouwbedrijf op een project ruim een uur rijden vanaf mijn woonplaats.
Coronacrisis, tijd om eens op te ruimen. Of heb je geen zin, ben je te lui, te moe of heeft het geen prioriteit. Je kunt van allerlei redenen vinden om eronderuit te komen. Nu het Coronavirus ons thuis houdt is het erg druk bij bouwmarkten en grofvuil depots. We pakken nu de klussen aan die al zo lang stonden te wachten. Maar heb je daar een lockdown voor nodig?
Waarover maak jij je druk? Waarschijnlijk heb je daar geen invloed op en kun je de situatie niet veranderen. Je kunt niet alles veranderen en gras gaat niet harder groeien als je er aan trekt. En als je te hard trekt komt het gras er met wortels en al uit. Je zult deze beeldspraak wel herkennen. Wat ik wil zeggen is dat je veelal maar beperkt invloed hebt op de vele situaties waar je elke dag mee te maken hebt. Zoals: Het moet sneller en je hebt weinig tijd. “We try harder”, was een slogan van een bekende autoverhuurder. Maar wil dat zeggen dat je harder moet werken en nog beter je best moet doen? Het onmogelijke vragen?